امروز خونه موندم ... اصلا حتی ذره ای توان رفتن به سر کار را نداشتم ... انگار نه انگار پنج شنبه و جمعه خونه بودم ... خیلی خسته ام هفته ی گذشته هم تو مدرسه و هم تو خونه و هم بیرون از خونه خیلی کار داشتیم ... اینقدر که من خیلی شب ها تا دیروقت بیرون بودم ... و واقعا توان ادامه دادن تا دو هفته ی دیگه رو ندارم ...
جای همگی خالی دیروز ظهر هم جشن پایان سال شرکت یاشار بود ... به یک رستوران خوب دعوت شده بودیم و خوب بود و خوش گذشت ... با همکاراش آشنا شدم ... آخه این همکارا رو ندیده بودم ... از پارسال بهمن یاشار اینجا می ره و البته فقط 2 روز در هفته می رفت که امسال شده 3 روز ...
خیلی دلم می خواد برم بیرون و خرید کنم ... اما یاشار خیلی سرش شلوغه ... آخرین روز اسفند درست ساعت 12 و 1 صبح سخنرانی داره ... یه سخنرانی آنلاین و به زبان انگلیسی و باید حسابی آماده بشه و منم باید همکاری کنم باهاش ... موقعیت خوبیه برای ابراز وجود !!! و شاید شرایط بهتر
این هفته یاشار هم حسابی سرما خورده بود و دو روز خونه خوابیده بود ...
آهان راستی نگفته بودم ... دو هفته ی پیش هم پدر شوهر قلبش به شدت درد گرفت و بردنش بیمارستان و یه هفته تو سی سی یو بستری بود و آنژیو شد و بعد هم فنر ... خدا رو شکر فعلا حالش خوبه ... اما خب اون یک هفته هم حسابی درگیر بودیم و هفته های بعد هم ادامه داره !!!
خلاصه که اینقدر همه چیز شلوغ و پلوغه که حد نداره ...
اما در کل نیمه ی دوم سال 93 بهتر از نیمه ی اولش بوده تا اینجای کار
دقیقا همین حس رو الان من دارم و با خوندن این پست باورم نمیشد که چقد یک حس میتونه واسه آدم آشنا بشه، میدونی چیه؟ شاید باورتون نشه اما وقتی من امروز سر کار نرفتم یک جورایی احساس گناه میکردم که شاید تنبلم و از این حرفا، ولی میسه گقت آلان یه جورایی آروم شدم و یک جور حس همزاد پنداری تو من شکل گرفت، مرسی :)
ولی من اصلا احساس گناه نداشتم و اینقدر خسته بودم که هیچی برام مهم نبود !!!
درهر حال خوشحالم که امروز بهتون خوش می گذره !!!
انشاا... این دو هفته بهترم میشه
خدا قوت یلدا جون